ویزا چیست؟؟

رَوادید یا ویزا (به انگلیسی: visa) به مدرکی گفته می‌شود که می‌تواند به اشخاصی اعطا گردد که درخواست اخذ اجازه برای گذر از جایی یا ورود به آن را دارند. این مدرک به دارندۀ گذرنامه مجوز می‌دهد که به خاک یک کشور وارد شود، در آن بماند یا آن را ترک نماید.
روادید معمولاً دارای محدودیت‌هایی برای افراد خارجی است که به خاک یک کشور وارد می‌شوند؛ این محدودیت‌ها شامل زمان ماندن، شمار رفت‌وآمد به خاک کشور یا حقوق کار کردن در کشور مورد نظر است.
روادید بیش‌تر به اجازه‌ی ورود به یک کشور مربوط می‌شود بنابراین در برخی از کشورها با اجازه‌نامه‌ی رسمی ماندن و اقامت در آن‌ها متفاوت است. در هر مورد، ویزا توسط افسر مهاجرت در هنگام ورود تأیید می‌شود و در هر زمان می‌تواند لغو گردد.
معمولاً روادید به صورت برچسب یا مُهر بر روی کاغذهای مربوطه در سند هویتی اشخاص، چسبانده یا زده می‌شود.
به‌طور کلی می‌توان ویزا را دربردارنده‌ی هدف سفر، مدت اقامت در کشور مقصد و مهلت ورود به کشور مقصد دانست.
گونه‌های روادید بر پایه روابط بین کشورها
۱) حرکت آزاد
۲) لغو روادید (بدون ویزا)
۳) روادید در بدو ورود
۴) روادید از مبدا
۵) سفر ممنوع
حرکت آزاد
در این حالت هر شهروند کشور مبدأ می‌تواند در کشور مقصد اقامت، کار و تحصیل کند و تفاوتی بین شهروندان دو کشور نیست. برای نمونه می‌توان به کشورهای عربی خلیج فارس اشاره کرد. شهروندان هریک از کشورهای امارات متحده عربی، بحرین، عربستان سعودی، کویت و عمان می‌توانند در هریک از دیگر کشورهای کار، تجارت یا سفر کنند. نمونه تکامل یافته‌تر این نوع آزادی حرکت را در بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌توان دید.
لغو روادید
دراین حالت، شهروندان، اغلب برای سفر کوتاه مدت یا دیدار نیازی به ویزا ندارند. اما برای کار و تحصیل باید درخواست ویزا کنند. صدور ویزای کار در این حالت معمولاً فرآیند ساده‌ای است و چون شهروندان حق رفت و آمد دارند تنها به دلایلی همچون مالیات، ویزای کار لازم است. نمونه این نوع روادید، لغو نیاز به دریاف ویزا برای شهروندان امارات متحده عربی در تابستان ۱۳۹۴ از سوی کشورهای عضو توافق‌نامه شنگن است. بدین ترتیب شهروندان امارات متحد عربی بدون نیاز به ویزا می‌توانند به همه کشورهای اروپایی سفر کنند.
روادید در مقصد
این نوع روادید بیشتر برای ویزای کوتاه مدت است و هنگام ورود مسافر به مقصد برایش ویزا صادر می‌شود. تفاوت آن با لغو روادید در این است که کشور مقصد همچنان حق ویزا ندادن را برای خود محفوظ نگه می‌دارد. همچنین بیشتر اوقات باید برای ویزا پول پرداخت. سفر شهروندان ایرانی به مالزی تابع چنین شرایطی است.
روادید از مبدأ
در این حالت هرکس که قصد سفر به کشور دیگری دارد باید از قبل با مراجعه به نمایندگی دیپلماتیک کشور مقصد، درخواست روادید بدهد که فرآیندی وقت‌گیر و با احتمال زیاد دریافت نکردن ویزا همراه است. در این روش، گاهی مسافر باید مدارکی از وضعیت شغلی، تمکن مالی و برای ویزای تحصیلی مدارک دانشگاهی خود ارائه کند. در بیشتر موارد این مدارک باید ترجمه شده باشند که خود، هزینه بر است.
سفر ممنوع
در این حالت کشور مبدأ یا مقصد سفر اتباع همدیگر را ممنوع می‌کنند. این اقدام اغلب به دلایل سیاسی و امنیتی رخ می‌دهد. مثلاً شهروندان ایران حق سفر به اسرائیل را ندارند. این مورد نباید با توصیه‌های امنیتی اشتباه گرفته نشود. به عنوان نمونه، در سال ۲۰۱۵، وزارت امور خارجه بریتانیا به شهروندان خود توصیه می‌کرد از سفر غیرضروری به ایران خودداری کنند اما سفر از طرف هیچ‌کدام از کشورهای ایران و بریتانیا ممنوع نشده بود.
گونه‌های روادید
•روادید دیدار از بستگان
•روادید تجاری و بازرگانی
•روادید دانشجویی
•روادید پیوستن به خانواده
•روادید گردشگری
•روادید استارتاپی (کارآفرینی)
محدودیت‌های روادید
هنلی و شرکا
هنلی و شرکا (به انگلیسی: Henley & Associates) هر ساله کشورهای جهان را از نظر نیاز به روادید و محدودیت‌های روادید با یکدیگر مقایسه و رتبه‌بندی می‌کند که این نمایه براساس داده‌های انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی تهیه می‌شود.
منبع : http://wisa2019.blog.ir/